Η φωτογραφία σαν τέχνη έχει πάρα πολλές εκφάνσεις, αυτό όμως δε σημαίνει ότι η ιδιότητα του φωτογράφου πρέπει να έχει τριβή με όλους τους χώρους τής φωτογραφίας. Ένας καλός φωτογράφος τοπίου δε σημαίνει απαραίτητα ότι είναι εξίσου κάλος και στο γυμνό ή τη φωτογραφία πορτραίτου. Η κάθε προσωπικότητα ακολουθεί μια κατεύθυνση και αναπτύσσεται ανάλογα με τις ικανότητές, τις προσδοκίες και τα ινδάλματα που θαυμάζει.

Στο σημερινό άρθρο θα ασχοληθούμε με ένα μεγαθήριο τής φωτογραφίας, τον Helmut Newton. Για όσους δεν τον γνωρίζουν, ίσως μετά από το αφιέρωμα αυτό να ενθουσιαστούν ή και να παραδειγματιστούν από το ιδιαίτερο έργο του.

 

 

Ο Helmut Neustaedter, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στο Βερολίνο το 1920, σε μια εύπορη εβραϊκή οικογένεια. Σπούδασε στην Αμερικανική Σχολή του Βερολίνου, όμως από το 1936, όταν μαγεύτηκε από την τέχνη της φωτογραφίας, άρχισε να αδιαφορεί για το σχολείο.

Έτσι, εγκατέλειψε τις σπουδές του και άρχισε να μαθαίνει την τέχνη της φωτογραφίας από την τότε διάσημη φωτογράφο Simon Else, γνωστή και ως Yva. Ο κομψός της τρόπος, τη θεατρικότητα της, αλλά και το γυμνό, ήταν μερικά από τα χαρακτηριστικά στη δουλειά της Yva, η οποία αποτέλεσε πηγή έμπνευσης του Newton καθ' όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του.

 

 

 

Το 1953 πραγματοποιεί την πρώτη του έκθεση, μαζί με τον Αυστραλό φωτογράφο Βόλφγκανγκ Σίβερς (Wolfgang Sievers). Λίγα χρόνια αργότερα θα συνεργαστεί με τον Χένρι Τάλμποτ (Henry Talbot), επίσης διωκόμενο Εβραίο, και το στούντιο θα μετονομαστεί σε «Χέλμουτ Νιούτον & Χένρι Τάλμποτ». Η επαγγελματική και φιλική τους σχέση θα συνεχιστεί και μετά το 1957, όταν ο Νιούτον θα φύγει για το Λονδίνο με ετήσιο συμβόλαιο στην αγγλική «Vogue».

Προτού ολοκληρωθεί ο χρόνος, πηγαίνει στο Παρίσι όπου θα δουλέψει για γαλλικά και γερμανικά περιοδικά. Σύντομα θα επιστρέψει στην Αυστραλία με ένα συμβόλαιο στην αυστραλιανή «Vogue» και μετά πάλι πίσω στο Παρίσι (1961) όπου θα συνεχίσει τη δουλειά του ως φωτογράφος μόδας.

 

 

Θεωρήθηκε από πολλούς κάτι παραπάνω από φωτογράφος μόδας. Το οικογενειακό του μοντέλο και ο τρόπος ζωής του επηρέασαν με υπόγειο τρόπο την τεχνική και τη θεματογραφία του. Στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες του οι γυναίκες καταφέρνουν ακόμα και μέσα από τη γύμνια τους να εκπέμψουν απίστευτη δυναμικότητα. Ζουν, κοιμούνται και αναπνέουν με άψογο μακιγιάζ, βαριά κοσμήματα και προκλητικά τακούνια στιλέτο. «Στο λεξιλόγιό μου η λέξη “τέχνη” είναι μια πρόστυχη, βρώμικη λέξη» έχει δηλώσει.

Στην τέχνη του ο Νιούτον καταργεί την πραγματικότητα και εξυψώνει τον πόθο, χρησιμοποιεί το στοιχείο της βίας και του σαδομαζοχισμού. Πίσω από κάθε του λήψη υποβόσκει και μία μικρή ιστορία, συνήθως αμφιλεγόμενη, βίαιη και σεξουαλικά φορτισμένη.

 

 

Τα πορτρέτα των διασημοτήτων έγιναν ολοένα και πιο σημαντική πτυχή του έργου του Νιούτον, και ενώ αρχικά σχετίζονταν κυρίως με τον κόσμο της μόδας, με την πάροδο των ετών το πορτφόλιό του συμπεριέλαβε αμέτρητους ανθρώπους που κέντρισαν το ενδιαφέρον του, όπως καλλιτέχνες, ηθοποιούς, σκηνοθέτες, πολιτικούς, μεγιστάνες... όλες τις χαρισματικές προσωπικότητες από όλους τους τομείς! Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η Madonna, η Carla Bruni, ο David Lynch, η Eva Herzigova και η ανεπανάληπτη Catherine Deneuve.

 

 

Ο ερχομός του κινήματος του υπερρεαλισμού θα προσφέρει σε κάποιους το πάτημα να αποδεχτούν την εκκεντρικότητά του Newton. Είναι αλήθεια ότι ο ίδιος έπασχε από αχρωματοψία και το γεγονός αυτό τον ώθησε στην προτίμηση έντονων χρωματικών αντιθέσεων και στην εκτύπωση ζωηρών χρωμάτων στις μεταγενέστερες έγχρωμες φωτογραφίες του. Παρά το χαρακτηρισμό του καλλιτεχνικού του έργου ως "πορνογραφικό" από κάποιους κριτικούς, η ποιότητα και η συνεισφορά του στη φωτογραφική τέχνη θεωρούνται πραγματικότητα.

 

 

Ο Newton ήταν περιζήτητος μέχρι το τέλος της ζωής του. Πέθανε εξαιτίας αυτοκινητικού ατυχήματος στο Chateau Marmont, στο Χόλιγουντ της Καλιφόρνια το 2004. Λίγο πριν από τον θάνατό του, ίδρυσε το Ίδρυμα Helmut Newton στο Βερολίνο και δώρισε περίπου χίλια από τα έργα του στη γενέτειρά του.

 

 

Ο Newton έχει δημιουργήσει δική του "σχολή" στον χώρο της φωτογραφίας μόδας και το γυμνό του δεν είναι πορνογραφικό, όσο σκληρό και αν φαίνεται σε κάποιους, διότι δημιουργεί μια άψογη αρμονία και ισορροπία ανάμεσα στον ερωτισμό και την εμπορευματοποιημένη μόδα.