Μετά το τελευταίο άρθρο - συνέντευξη με τίτλο Photo Stories: Φωτογραφίζοντας τις πυρκαγιές από ψηλά, ήρθε η σειρά μου να μεταφέρω τη δική μου εμπειρία. 

Θα σας γράψω για το τι αντίκρισα, πως το βίωσα και τι κατέγραψα με τον φακό μου στο καμένο τοπίο της περιοχής Μάτι, μία ημέρα μετά την πυρκαγιά. 

Το μεσημέρι της Τρίτης 24 Ιουλίου, πήγα με τον Δημήτρη στο Μάτι για να δούμε και να φωτογραφίσουμε τις τρομακτικές καταστροφές της πυρκαγιάς. Οι εικόνες που αντικρίσαμε ήταν θλιβερές, με κύριους πρωταγωνιστές τα εκατοντάδες καμμένα σπίτια και αυτοκίνητα.

 

 

Το τοπίο έμοιαζε σαν ένα βομβαρδισμένο σκηνικό ταινίας. Λες και ήταν ένα φτιαχτό εξωτερικό στούντιο για κάποια ταινία πολέμου, όπου από κάπου θα άκουγες τη γνωστή φράση "action!". Αυτό όμως δεν ακούστηκε ποτέ. Αντ' αυτού, τα μόνα πράγματα που άκουγε κανείς, ήταν οι πυροσβεστικές σειρήνες και τα αεροπλάνα.

Παρόλο που η πυρκαγιά είχε σβήσει και όλα ήταν υπό πλήρη έλεγχο, υπήρχαν οικόπεδα, σπίτια, ακόμη και ολόκληρα δέντρα που κάπνιζαν ακόμη. Όλο αυτό έκανε το κλίμα ακόμη πιο "βαρύ" τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά.

Σε αρκετά σημεία το να αναπνεύσεις ήταν κάπως δύσκολο, ειδικά εάν ήθελες να πλησιάσεις για "καλή" φωτογραφία.

 

 

Υπήρχε έντονη πυροσβεστική, αστυνομική και ιατρική παρουσία. Επίσης φωτορεπόρτερ, οπερατέρ, κανάλια και δημοσιογράφοι είχα ξεχυθεί στους γύρω δρόμους καταγράφοντας τα πάντα και παίρνοντας συνεντεύξεις από τους κατοίκους της περιοχής. 

 

 

Ίσως τις πιο σκληρές εικόνες να μην τις είχαμε αντικρίσει ακόμη. Για εμένα τα έντονα συναισθήματα ήρθαν όταν πλησιάσαμε στα παραλιακά σημεία της περιοχής. Τα σημεία εκείνα δηλαδή, όπου οι κάτοικοι βρήκαν καταφύγιο, μέχρι να έρθουν να τους διασώσουν πλοία και βάρκες για να τους κατευθύνουν προς το λιμάνι της Ραφήνας.

Εκεί αντικρίσαμε μικροπράγματα όπως ρούχα και άλλα αντικείμενα που άφησαν πίσω τους οι "κυνηγημένοι" από τις φλόγες κάτοικοι. Βλέποντας το ακριβές σημείο μπροστά σου, σχηματίζεις εικόνες ακόμη και αν δεν ήσουν μπροστά τη στιγμή εκείνη.

Όταν ξέρεις πως σε αυτή την παραλία που πατάς τώρα, πνίγηκε ή κάηκε κόσμος μερικές ώρες πριν, ο θυμός και η θλίψη πολλαπλασιάζονται.

 

 

Κλείνοντας δεν έχω να πω τίποτα άλλο παρά δύναμη και κουράγιο στις οικογένειες και τους ανθρώπους που έτυχε να χτυπηθούν από αυτό το τραγικό γεγονός.

Είτε θρηνούν θύματα, είτε το ίδιο τους το σπίτι ή το μαγαζί, οφείλουμε να βοηθήσουμε προσφέροντας χρήματα, ρούχα ή φάρμακα.

Πληροφορίες για όσους θέλουν να βοηθήσουν μπορούν να βρουν στο αναλυτικό άρθρο του news247.