Στη σειρά "Photo Stories" αναδεικνύουμε φωτογραφίες Ελλήνων φωτογράφων, ψάχνοντας πάντα την ιστορία πίσω από τις εικόνες! Μέσα από αυτή τη σειρά άρθρων ευελπιστούμε να γνωρίσουμε τους φωτογράφους που παρουσιάζονται, αλλά και να μάθουμε τα μυστικά τους πίσω από αυτές τις εντυπωσιακές λήψεις.

Στο σημερινό άρθρο, θα μας μιλήσει ο Δημήτρης Γεωργακόπουλος, ο οποίος φωτογράφισε το άδειο Λονδίνο τις ημέρες τής καραντίνας και του Κορωνοϊου. 

 


 

Βιογραφικό:

Ο Δημήτρης Γεωργακόπουλος ασχολείται με τη φωτογραφία 10 χρόνια. Επαγγελματικά τα τελευταία 3, ενώ παράλληλα σπουδάζει Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Λονδίνο. Το ταξίδι του στον κόσμο της φωτογραφίας, ξεκίνησε στα 10 του όταν ο πατέρας του του έκανε δώρο την πρώτη του μηχανή, μία Nikon D5100. Στο Λύκειο, και μετά από τη διάκρισή του σε έναν διαγωνισμό φωτογραφίας, ξεκίνησε να βλέπει τη φωτογραφία πιο σοβαρά. Ξεκίνησε να μελετάει γύρω από τη φωτογραφία και δεν σταμάτησε να ψάχνει τρόπους για να δημιουργήσει εντυπωσιακές λήψεις.

 

Ένα από τα πιο πρόσφατα project του λοιπόν, αποτελείται από φωτογραφίες του "ερημωμένου" Λονδίνου. Ήρθαμε σε επικοινωνία με τον Δημήτρη, προκειμένου να μας αφηγηθεί πώς και γιατί δημιούργησε την εν λόγω σειρά φωτογραφιών.
 

 

Ο Δημήτρης Γεωργακόπουλος γράφει για το photocontest.gr:


"Ήταν 28 Μαρτίου 2020, όταν επιβλήθηκε το πλήρες κλείδωμα του Λονδίνου. Η Αγγλία τότε είχε πάνω από 10.000 κρούσματα και πάνω από 1.000 θανάτους. “Εγκλωβισμένος” πλέον στο Λονδίνο, λόγω απαγόρευσης πτήσεων στην Ελλάδα και γιατί η δουλειά μου και οι σπουδές μου δεν μου επέτρεπαν να φύγω, αποφάσισα να εκμεταλλευτώ την πρώτη μέρα του κλειδώματος και να περιηγηθώ στο άδειο Λονδίνο. Να απαθανατίσω άδεια, μία πόλη που καθημερινά έχει πάνω από 10 εκατομμύρια επισκέπτες. Έβρισκα πολύ ενδιαφέρουσα αυτή τη νοηματική αντίθεση.

Πρώτο μου μέλημα ήταν η ασφάλειά μου και η ασφάλεια των ανθρώπων γύρω μου. Είχα προμηθευθεί μια μάσκα στρατιωτικού τύπου και γάντια μιας χρήσης, φόρτισα τις μπαταρίες μου και ετοίμασα τις κάμερες μου. Μία Sony a6500 μαζί με το πιστό Ronin-S (για να δημιουργήσω και ένα βίντεο) και μια Sony A7 MKII. Από φακούς πήρα τον ευρυγώνιο Sony 12-24mm F4 G series, τον Sigma A 105 mm και για το βίντεο τον 50mm all around της Sony. Λόγω της ομορφιάς τού Λονδίνου πήρα και το Drone Mavic 2 Pro της DJI, το οποίο κατάφερε να αποδώσει πλήρως το κενό τού χώρου μέσω των αερολήψεών του."

 

 

"Η κατάσταση που αντίκρισα θύμιζε μετά-αποκαλυπτικό σκηνικό. Η άλλοτε πολυσύχναστη φοιτητούπολη, είχε μετατραπεί σε ένα έρημο και σιωπηλό μέρος. Αφού πήρα το μοναδικό λεωφορείο που εκτελούσε δρομολόγια, κατευθύνθηκα στην καρδιά του Λονδίνου. Συνειδητοποίησα ότι όσο πλησίαζα, τόσο λιγότερα πρόσωπα έβλεπα.

Φτάνοντας στη γέφυρα του Λονδίνου, ξεκίνησα την περιήγησή μου. Εκεί χρησιμοποίησα το Drone το οποίο μου επέτρεψε να κάνω μία μεγάλη αερολήψη της καρδιάς του Λονδίνου. Από το προηγούμενο βράδυ είχα επιλέξει πολύ προσεκτικά τις τοποθεσίες που θα επισκεπτόμουν. Για να αποφύγω περιττές μετακινήσεις και για να
εκθέσω τον εαυτό μου σε λιγότερο κίνδυνο, αλλά και γιατί ήθελα να επισκεφτώ τα πιο πολυσύχναστα μέρη του Λονδίνου, μιας και θα ήταν μάλλον η πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία του, που θα ήταν εντελώς άδεια."

 

 

"Μετακινιόμουν κυρίως με τα πόδια γιατί ήθελα να αποφύγω τα λεωφορεία και τον συρμό του Λονδίνου. Έτσι είχα την δυνατότητα να εξερευνήσω περισσότερο τους άδειους δρόμους της πόλης. Πράγματι, πολυσύχναστα μέρη όπως ο καθεδρικός του Αγίου Πέτρου και του Αγίου Παύλου, το Piccadilly, η γέφυρα του Λονδίνου και η Chinatown, ήταν εντελώς άδεια.

Οι μόνες φιγούρες που μπορούσες να δεις στον δρόμο ήταν οι αστυνομικοί και οι άστεγοι. Περνώντας μέσα από την αγορά Leadenhall βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα πολύ οξύμωρο σκηνικό. Στη μέση της αγοράς, εκεί που άλλοτε ήταν γεμάτη με δικηγόρους, επιχειρηματίες και χρηματιστές, τώρα βρισκόταν ένας άστεγος ξαπλωμένος πάνω στον υπνόσακό του, προσπαθώντας να βρει καταφύγιο. Όντας λάτρης της συμμετρίας, χρησιμοποίησα τον ευρυγώνιο φακό για να απαθανατίσω μία από τις πιο σημαντικές φωτογραφίες αυτής της συλλογής. Κράτησα απόσταση από τον άστεγο καθαρά για λόγους σεβασμού και διακριτικότητας και όπως αθόρυβα ήρθα, έτσι αθόρυβα έφυγα."

 

 

"Στο Πικαντίλι αντίκρισα ένα παρόμοιο σκηνικό. Οι δρόμοι που σχεδόν πάντα είναι ασφικτικά γεμάτοι με καταναλωτές, αυτή τη φορά ήταν εντελώς άδειοι. Η μόνη κίνηση που μπορούσες να δεις, ήταν οι διαφημίσεις από τις μεγάλες οθόνες στη μέση της πλατείας. Μετά από περίπου πέντε ώρες, πάνω από 1000 φωτογραφίες και παραπάνω από μισή ώρα βιντεοσκοπικού υλικού, αποφάσισα να επιστρέψω. Ήμουν εξουθενωμένος λόγω της απόστασης που είχα διανύσει και του βάρος του εξοπλισμού και της μάσκας που δεν μου επέτρεπε να αναπνέω κανονικά. Ωστόσο πραγματικά ανυπομονούσα να δω το υλικό μου σε μεγάλη οθόνη και να το επεξεργαστώ.

Όταν έφτασα σπίτι, άφησα τα ρούχα μου έξω από την πόρτα και αμέσως απολύμανα όλον τον εξοπλισμό μου. Φορώντας τη μάσκα είναι δύσκολο να αντιληφθείς τα χρώματα και ταυτόχρονα δεν έχεις δυνατότητα να δεις μέσα από το viewfinder της κάμερας. Όταν όμως πέρασα τις φωτογραφίες στον υπολογιστή μου, ικανοποιήθηκα γιατί ήξερα ότι είχα καταφέρει να αποδώσω πλήρως ένα άδειο Λονδίνο!

Το project αυτό εκτός από το να “παγώσει” μέσα στον χρόνο αυτές τις τραγικές στιγμές μέσω της φωτογραφίας, είχε και ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός κινηματογραφικού βίντεο. Μέσω αυτού, προσέγγισα την κατάσταση με μια διαφορετική οπτική γωνία και μπόρεσα να αποδώσω πλήρως το κλίμα μέσω εικόνας και (απουσίας πραγματικού) ήχου, εκεί που η φωτογραφία δεν είναι αρκετή."

 

 

"Όλα τα παραπάνω, είναι κάτι που θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη μου. Όχι τόσο για το ότι εν μέσω πανδημίας βρέθηκα να εξερευνώ μια άδεια μεγαλούπολη, αλλά για το μέγεθος του προβλήματος που αντίκρισα. Με τον καιρό ελπίζω αυτές οι φωτογραφίες να ξεχαστούν και να μην χρειαστεί ξανά να καλύψω ένα τόσο δυσάρεστο γεγονότος."