Οι ταινίες είναι ένας από τους πιο ανέξοδους τρόπους διασκέδασης και χαλάρωσης από την έντονη καθημερινότητα.

Πολλές φορές στο τέλος κάθε ταινίας γεννιούνται συναισθήματα , πλάθονται νέοι χαρακτήρες και άλλες φορές σε βάζουν να συνομιλήσεις με τον εαυτό σου. Κάπως έτσι ξεκίνησα εγώ φωτογραφία. Όσο περίεργο και αν σας φαίνεται ένα χαλαρό βράδυ αποφάσισα να βάλω να δω ένα έργο το οποίο νόμιζα ότι ήταν πολεμικού ενδιαφέροντος αλλά τελικά αποδείχτηκε καθαρά φωτογραφική ταινία με θέμα έναν επαγγελματία φωτοδημοσιογράφο ο όποιος βρίσκετε να καλύψει μια εμπόλεμη κατάσταση. Στο τέλος της ταινίας μου γεννήθηκε το ενδιαφέρον με την φωτογραφία και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.

Σε αυτό το άρθρο λοιπόν θα σας τοποθέτησω το μικροβιο  να παρακολουθείτε ταινίες και στην συνεχεία ίσως καταφέρω να σας πείσω να ξεκινήσετε την ενασχόληση με τον δικό μας κόσμο , τον κόσμο της φωτογραφίας. Θα αναφερθώ σε 5 ταινίες , οι οποίες μου κίνησαν το ενδιαφέρον και θα αναλύσω την υπόθεση και την βαθμολογία που εχει καταχωρηθεί στην μεγαλύτερη διαδικτυακή βάση δεδομένων με πληροφορίες για ταινίες, το Internet Movie Database (IMDb).

 

1. Σκοτεινός θάλαμος (2002) One Hour Photo

 

Ο Σέιμουρ Πάρις ασχολείται με τη φωτογραφία και τις εκτυπώσεις πάνω από είκοσι χρόνια. Οι γνώσεις του στο τομέα αυτό είναι απίστευτες και συνεχώς βελτιώνεται καθώς δεν βαριέται ποτέ να αναλαμβάνει φωτογραφήσεις για διάφορες περιστάσεις. Ωστόσο, η προσωπική του ζωή είναι μοναχική και μελαγχολική. Όταν κάποια στιγμή ο φωτογραφικός του φακός ασχολείται με την οικογένεια Γιόρκιν, ο Σέιμουρ θα αποκτήσει μια νέα εμμονή. Η οικογένεια αυτή φαίνεται να διαθέτει όλα όσα θα ήθελε να έχει αυτός. Καθώς όμως τους παρακολουθεί σχεδόν με μια ψυχωτική επιμονή, θα διαπιστώσει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο τέλεια όσο φαίνονται. (IMDb:6,8/10)

 

2.Η πόλη του Θεού (2002) Cidade de Deus

 

Ο Μπουσκαπέ μεγαλώνει στην Πόλη του Θεού, μια λαϊκή συνοικία του Ρίο ντε Τζανέιρο, που από την «ερασιτεχνική» εγκληματικότητα της δεκαετίας του ‘60, περνά στο οργανωμένο έγκλημα μέσα από τη διακίνηση των ναρκωτικών και τον πόλεμο των συμμοριών στη δεκαετία του ’70. Εκείνος, ωστόσο, καταφέρνει να βρει διέξοδο, χάρη στην ενασχόλησή του με τη φωτογραφία. Η ταινία δεν θέλει σε κανένα σημείο να «χρυσώσει το χάπι», τα παρουσιάζει όλα με απίστευτη ωμότητα, χωρίς να «προσβάλλει» τον θεατή, σε μια αυθεντική παραγωγή που εντυπωσιάζει με τον ρεαλισμό της σε μια ταινία που δεν πρέπει να χάσετε για κανένα μα κανένα λόγο.(IMDb:8,7/10)

 

3. Εξ επαφής (2004)Closer

 

Ο 32χρονος Νταν, άσημος δημοσιογράφος, αν και συζεί με την 25χρονη Άλις, πρώην στριπτιζέζ, πολιορκεί ερωτικά την Άννα, μια 38χρονη φωτογράφο, η οποία είναι παντρεμένη με τον συνομήλικό της Λάρι, έναν γιατρό με macho αντιλήψεις για το γυναικείο φύλο και καθόλου αδιάφορο ως προς τα κάλλη της Άλις. Μια ταινία, στην οποία κυριαρχεί λίγο περισσότερο το ερωτικό και συναισθηματικό στοιχείο αλλά έχει έντονα όμορφες εικόνες και ιδιαίτερες σκηνές ενδιάμεσα από φωτογραφίσεις και εκθέσεις. (IMDb 7,3/10)

 

4. Το πορτραίτο: Η αλλόκοτη ματιά της Νταϊάν Άρμπους (2006) Fur: An Imaginary Portrait of Diane Arbus 

 

''Η φωτογραφία αποτελεί ένα μυστικό για ένα μυστικό. Όσο περισσότερα βλέπεις, τόσο λιγότερα γνωρίζεις'' δήλωσε η διεθνούς φήμης καλλιτέχνης Νταϊάν Άρμπους. Η αμφιλεγόμενη φωτογράφος των περιθωριακών ανθρώπων, ήταν κόρη ενός πλούσιου γουναρά στη Νέα Υόρκη. Παντρεύεται, σε νεαρή ηλικία, τον Άλαν Άρμπους. Στην Αμερική του 50, ένας καλός σύζυγος και μια αξιοπρεπής οικογένεια, είναι η συνταγή της επιτυχίας. Για την Νταϊάν, όμως, δεν είναι. Τυχαία, γνωρίζει το μυστηριώδη και απρόσιτο Λάιονελ που ζει στο σκοτάδι, αποφεύγοντας τον κόσμο. Η συνάντησή τους θα ανοίξει ένα άλλον κόσμο που απαρτίζεται από ανθρώπους. Μια βιογραφία  που στοχεύει στην εξερεύνηση του κόσμου της φωτογραφίας μέσα από την ιδιαίτερη μάτια και  ενδιαφέρουσα προσωπικότητα , της Diane Arbus. (IMDb 6,5/10)

 

5. Χίλιες φορές καληνύχτα (2013) Tusen ganger god natt

 

Φτάσαμε στην ταινία που αναφέρθηκα στο εισαγωγικό κείμενο. Έχοντας μια μικρή ενασχόληση με το αντικείμενο έτυχε να καταλάβω από τα πρώτα λεπτά της , ότι θα έχει ως κύριο συστατικό την φωτογραφία. Θα δείτε ένα τρομερό πάθος και μια άρρωστη σχέση με τον χώρο μας. Στο τέλος του έργου, συνειδητοποίησα τι ακριβώς θέλω να κάνω στην ζωή μου.

H Ρεμπέκα, είναι μία από τις πιο ικανές και δημοφιλείς φωτογράφους εμπόλεμων σκηνών. Σε μια αποστολή, ενώ φωτογραφίζει μια γυναίκα υπεύθυνη για βομβιστική επίθεση στην Καμπούλ, τραυματίζεται επικίνδυνα. Επιστρέφοντας πίσω στην οικογένειά της, άλλη μια βόμβα εκρήγνυται. Ο άντρας της Μάρκους και οι κόρες της δεν μπορούν πλέον να αντέξουν το φόβο και την αγωνία ενός ενδεχόμενου σοβαρότερου τραυματισμού της ή ακόμη και θανάτου της, σε κάποια αποστολή και της θέτουν το δίλημμα: Η Ρεμπέκα πρέπει να διαλέξει μεταξύ της δουλειάς και της οικογένειάς της. Εκείνη ορκίζεται στον άντρα της ότι δεν θα ταξιδέψει ποτέ πια σε εμπόλεμη ζώνη, παρόλα αυτά δυσκολεύεται να ζήσει μια φυσιολογική οικογενειακή ζωή και όταν κάποια στιγμή της προσφέρεται μια δουλειά αποφασίζει να πάει να φωτογραφίσει καταυλισμό προσφύγων στη Κένυα. Το πρότζεκτ θεωρείται τόσο ασφαλές που ακόμα και η κόρη της Ρεμπέκα, η Στεφ, έχει τη δυνατότητα να ταξιδέψει εκεί με τη μητέρα της. (IMDb 7,1/10)

Αυτές λοιπόν είναι οι ταινίες που μου κίνησαν το δικό μου ενδιαφέρον και με μύησαν λίγο βαθύτερα στην ενασχόληση με την φωτογραφία. Προσωπική μου άποψη και γούστο , μην χάσετε με τίποτα τουλάχιστον την Πόλη του Θεού (2002) Cidade de Deus και Χίλιες φορές καληνύχτα (2013) Tusen ganger god natt . Σας εύχομαι καλή απόλαυση , έντονα συναισθήματα και σας υπόσχομαι πανέμορφες εικόνες.