Paul Margolis, Οκτώβριος 1996

Τον Οκτώβριο του 1996, έλαβε χώρα στην Ουάσινγκτον της Αμερικής μία διαδήλωση εις την μνήμη των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του AIDS. Ο Paul Margolis, ο άνθρωπος που απαθανάτισε τη συγκεκριμένη εικόνα, χρειάστηκε να βρεθεί μέσα σε ένα ελικόπτερο προκειμένου να έχει πλήρη εικόνα τής διαδήλωσης. Συνεπαρμένος από το αυστηρό πλέγμα που δημιουργούσαν τα καλλύματα, έδωσε έμφαση στη δύναμη της συμμετρίας εστιάζοντας στους άξονες μεταξύ του μνημείου του Lincoln και του Καπιτωλείου. Η εναέρια αυτή λήψη του πάρκου, το οποίο πλαισιώνεται από κυβερνητικά κτήρια, αποδίδει τόσο τη δύναμη της διαδήλωσης, όσο και το μέγεθος της επιδημίας.

Ζευγάρια και γονείς, αδέλφια και φίλοι δούλεψαν με ομαδικότητα για να δημιουργήσουν τα καλλύματα αυτά στη μνήμη των ανθρώπων που έφυγαν. Το κάθε ένα από αυτά είχε μικρούς συμβολισμούς: αναμνηστικά, όπως κύπελλα του μπάσκετ, παιδικά αρκουδάκια και άλλα ζωάκια. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ένα πάπλωμα με την επιγραφή: "Michael Scott Welsh, June 15, 1963 - Eternity". Επίσης υπάρχει και ένα ποίημα του Michael, το οποίο έγραψε δύο μήνες πριν το θάνατό του λέγοντας: "Δεν είναι πολύ αργά. Είμαι ακόμα ζωντανός. Ας το γιορτάσουμε."

Ανά οκτώ ράβονταν τα παπλώματα, με σκοπό να δημιουργηθούν μεγάλες επιφάνειες τοποθετημένες με αυστηρή συμμετρία, για να δημιουργείται χώρος να περπατούν ανάμεσά τους οι επισκέπτες. Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι επισκέφθηκαν την πόλη εκείνο το σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου με σκοπό να δουν το σπουδαίο αυτό θέαμα.

 

 

Η δημιουργία τού κάθε παπλώματος αποτελούσε μια ατομική πράξη πένθους, όμως η δημόσια έκθεσή τους μετατράπηκε σε πολιτική πράξη και διαμαρτυρία. Το "χαλί του πένθους και των χαμένων ψυχών" είχε ως σκοπό να τονίσει τον διαρκώς αυξανόμενο αριθμό των θυμάτων, πολλά από τα οποία έφυγαν έχοντας υποφέρει πολύ. Η δράση αυτή λειτούργησε επιπροσθέτως ώστε να μαζευτεί ένα χρηματικό ποσό για φιλανθρωπικό σκοπό. Σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι ο αριθμός των θυμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές της δεκαετίας του '80 έως και το 1996 που πραγματοποιήθηκε η διαδήλωση, ξεπερνούσε τις 350.000 ζωές. Επίσης, ένα κομμάτι για το οποίο υπήρχε μεγάλος θυμός ήταν εκείνο της εξοφρενικά υψηλής τιμής για την θεραπεία των ασθενών. Συγκεκριμένα, το ετήσιο κόστος για κάθε άνθρωπο που υπέφερε από τον ιό του AIDS ήταν περίπου $25.000, ποσό που μόνον ελάχιστοι είχαν τη δυνατότητα να διαθέσουν.

Είναι γνωτό ότι ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού της Αμερικής αποτελείται από ανθρώπους με μαύρο χρώμα δέρματος, γεγονός που δυσκόλευε περισσότερο την κατάσταση καθώς η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων είναι πιθανόν να μολυνθεί από τον ιό δέκα φορές παραπάνω απ'ότι οι λευκού χρώματος συμπατριώτες τους. Έτσι λοιπόν, το AIDS έγινε η κύρια αιτία θανάτου για τους ανθρώπους, ειδικά ανάμεσα στις ηλικίες των 22 και 44 ετών.

Η περίοδος που επιλέχθηκε να πραγματοποιηθεί το "AIDS Memorial Quilt" ήταν ιδανική: τρεις εβδομάδες πριν τις προεδρικές εκλογές, ο Bill Clinton, ο Al Gore και οι σύζυγοί τους αποφάσισαν να συμμετάσχουν στην απαγγελία των ονομάτων των θυμάτων. 

Επομένως, η κίνηση αυτή απέκτησε το χαρακτήρα μίας πολιτικής δράσης που προβλημάτισε για ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που μαστίζει την κοινωνία ακόμη και σήμερα.