Λίγα λόγια

Σε περιπτώσεις όπου δεν μπορείτε να πλησιάσετε αρκετά το θέμα σας, ένας τηλεφακός είναι η πιο προφανής και σωστή επιλογή. Ένας φακός θεωρείται “τηλεφακός”, όταν το εστιακό του μήκος ξεπερνάει τα 50mm. Σε αντίθεση με τους ευρυγώνιους και υπερ-ευρυγώνιους φακούς, οι παραμορφώσεις που προκαλούνται είναι εμφανώς λιγότερες και τα αντικείμενα εμφανίζονται μεγαλύτερα απ’ ό,τι στην πραγματικότητα. Ακόμη, η προοπτική παίζει κι εδώ τον δικό της ρόλο, καθώς η απόσταση μεταξύ των αντικειμένων τού κάδρου, μειώνεται, προκαλώντας μία σύμπτυξη, καταφέρνοντας με τον τρόπο αυτό να χωρέσει όλη τη σκηνή σε ένα κάδρο. Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή απ' ό,τι ισχύει στους ευρυγώνιους φακούς.

 

(Credits: Γιώργος Ατσαμετάκης)


Χρήση

Χρησιμοποιούνται κατά κόρον από φωτογράφους που ασχολούνται με την καταγραφή αθλητικών αγώνων, αλλά και της άγριας φύσης, καθώς είναι αδύνατον εκείνη τη στιγμή να πλησιάσουν όσο επιθυμούν το θέμα τους.

Το πιο διαδεδομένο εύρος εστιακού μήκους στους τηλεφακούς είναι το 70-200mm, το οποίο πολλές φορές χρησιμοποιείται και για φωτογραφίες μόδας, καθώς επιτρέπει στους φωτογράφους να απομονώνουν αποτελεσματικά το μοντέλο από τον περίγυρο. Επίσης, χρησιμοποιείται και για πορτραίτα, καθώς η σύμπτηξη που προαναφέραμε, κολακεύει τα χαρακτηριστικά τού προσώπου και ταυτόχρονα λύνει τα χέρια τού φωτογράφου, αφού δεν είναι υποχρεωμένος να πλησιάσει υπερβολικά το άτομο που έχει απέναντί του.

Οι πιο ποιοτικοί τηλεφακοί διαθέτουν ένα άνοιχτό διάφραγμα, προσφέροντας ένα όμορφο θόλωμα στο φόντο, βοηθώντας και με αυτόν τον τρόπο ακόμη περισσότερο τον φωτογράφο να απομονώσει το κεντρικό του θέμα από το φόντο.

Όταν χρησιμοποιείτε έναν τηλεφακό για να φωτογραφίσετε ένα πρόσωπο, λόγου χάριν έναν 85άρη, να έχετε επιλεγμένη την σημειακή εστίαση, στοχεύοντας στα μάτια, ώστε να είστε σίγουροι ότι θα βγουν εστιασμένα.

Ένα κομμάτι το οποίο απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή, είναι η ταχύτητα η οποία χρησιμοποιείται κατά τη λήψη με τηλεφακό, καθώς όσο μεγαλύτερο το εστιακό μήκος ενός φακού, τόσο μεγαλώνει και ο κίνδυνος να βγει κάτι κουνημένο. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι συνιστάται η χρήση ενός τρίποδου ή μονόποδου σε αυτές τις περιπτώσεις. Διαφορετικά, όταν η λήψη γίνεται στο χέρι, καλό θα είναι η ελάχιστη ταχύτητα να ισούται με 1/(εστιακό μήκος), δηλαδή αν τραβάτε στα 200mm, η ελάχιστη ταχύτητα προκειμένου να αποφύγετε ανεπιθύμητα κουνήματα, είναι 1/200sec.

 

(Credits: Γιώργος Μασχαλίδης)


Συμπέρασμα

Τώρα που έχουμε ήδη αναλύσει τους ευρυγώνιους και τους σταθερούς φακούς, σημαίνει ότι πλέον γνωρίζετε ποιο είδος φακού να χρησιμοποιήσετε και πότε.

Εξίσου σημαντικό είναι να μάθετε πώς μπορείτε να αποκομίσετε το μέγιστο από αυτόν. Ξοδέξτε λίγο χρόνο δοκιμάζοντας και κάνοντας πειράματα με τους φακούς σας, προκειμένου να ανακαλύψετε πότε σας δίνουν το μέγιστο ποιοτικά αποτέλεσμα. Συνήθως οι φακοί έχουν ένα σημείο f στο οποίο παράγουν κάλλιστο αποτέλεσμα, όμως το σημείο αυτό δεν είναι πάντα στην μέγιστη τιμή τους. Πολλές φορές μπορεί να είναι 1 ή 2 στοπ πιο χαμηλά από το μέγιστο. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη κι αν δεν έχετε σκοπό να χρησιμοποιήσετε έναν φακό στη μέγιστη τιμή του, καλό θα ήταν να τον προτιμήσετε έναντι ενός άλλου με μικρότερη μέγιστη τιμή διαφράγματος.

Κάτι ακόμη που χρειάζεται να κάνετε προκειμένου να μάθετε να αξιοποιείτε στα μέγιστα τον εκάστοτε φακό σας, είναι να εξερευνήσετε την χειροκίνητη εστίασή του. Ναι, πλέον στην εποχή μας οι μηχανισμοί αυτόματης εστίασης μπορεί να δουλεύουν σχεδόν τέλεια, αλλά δεν μπορείτε να βασίζεστε πάντα σε αυτούς. Πάρ’ τε τον έλεγχο μέσω τής χειροκίνητης εστίασης.

Η καθαριότητα κάθε φακού είναι ένα πρωτεύον μέλημα για όλους τους φωτογράφους, ανεξαρτήτως είδους, ωστόσο έχετε υπόψιν ότι όταν τραβάτε με μικρή τιμή διαφράγματος (πχ από f16 μέχρι f22), η σκόνη και τα σπουπιδάκια που τυχόν να έχει πάνω του ο φακός γίνονται ακόμη πιο ορατά. Ένα ακόμη μέλημα κάθε φωτογράφου είναι η προστασία των φακών του, γι’ αυτό οφείλετε να χρησιμοποιείτε προστατευτικά φίλτρα σε κάθε σας φακό, αλλά και η προστασία των καρτών μνήμης που χρησιμοποιεί.

 

Φωτογραφία άρθρου: Βασίλειος Κουτρουμάνος