Επικρατεί γενικά η αντίληψη ότι όταν τραβάμε μία φωτογραφία σε εξωτερικό χώρο την ημέρα, θα πρέπει να έχουμε τον ήλιο από πίσω μας. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις στις οποίες τοποθετώντας τον ήλιο μπροστά μας, μπορούμε να επιτύχουμε πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα!

Η φωτογράφηση σιλουέτας είναι η πιο χαρακτηριστική από αυτές τις περιπτώσεις. Μυστήριο, σασπένς, δραματικότητα, είναι μερικές από τις εντυπώσεις που μπορεί να μας αφήσει μία τέτοιου είδους λήψη, αφήνοντας τον θεατή να φανταστεί τις λεπτομέρειες που η έλλειψη φωτός δεν του επιτρέπει να διακρίνει. Ας τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά:

 

Ξεκινώντας

Το λεγόμενο Silhouette Photography αφορά τη φωτογράφηση ενός θέματος του οποίου μπορείς να δεις μόνο το περίγραμμα που δημιουργείται από τη πηγή φωτός που υπάρχει πίσω από αυτό. Υφές, χρώματα, καθώς και η τρισδιάστατη αίσθησή του απαλείφονται, δίνοντας βαρύτητα μόνο στο σχήμα. Για τον λόγο αυτόν, η επιλογή τού θέματος θα πρέπει να γίνεται με βάση τη δισδιάστατη αναγνωρισιμότητά του.

Προσοχή! Πολλά αντικείμενα χάνουν την αναγνωρισιμότητά τους αν τα δεις από τη λάθος οπτική γωνία. Για παράδειγμα η σιλουέτα ενός προσώπου γίνεται πιο αναγνωρίσιμη όταν έχει φωτογραφηθεί προφίλ, απ'ότι ανφάς.

Στη συνέχεια, αναζητήστε ένα ιδανικό background για τη σιλουέτα που έχετε επιλέξει. Αν πρόκειται για άνθρωπο είστε τυχεροί διότι έχετε την ευχέρεια να τον μετακινείτε ανάλογα με το τί θέλετε να πετύχετε. Αν πρόκεται για κάποιο σταθερό σημείο (πχ. ένα κτήριο) τότε επιλέξτε το με προσοχή, καθώς μια σιλουέτα θα πρέπει να διαχωρίζεται κατάλληλα από τις λεπτομέρειες που υπάρχουν στο περιβάλλοντα χώρο γύρω αλλά και πίσω από αυτή.

Πρακτικά, τέτοιες λήψεις μπορούν να γίνουν υπό οποιαδήποτε συνθήκη, ανεξαρτήτως καιρού, όμως η ώρα που προσφέρει τις περισσότερες ευκαιρίες για μια όμορφη λήψη είναι η λεγόμενη "Χρυσή Ώρα" του ηλίου, δηλαδή λίγο μετά την ανατολή και λίγο πριν τη δύση του. Εκείνη την ώρα ο ήλιος βρίσκεται αρκετά χαμηλά, χρωματίζοντας τον ουρανό και τα σύννεφα που τυχόν να διακοσμούν το ουρανό πίσω από το θέμα μας.

 

credits: Γιάννης Καραγιάννης (αριστερά), Electra Tsocha (δεξιά)

 

Επιλογή ρυθμίσεων

Το μεγαλύτερο ζήτημα που παρουσιάζεται κατά τη φωτογράφηση σιλουέτας, είναι το να κάνετε τη σιλουέτα να δείχνει αρκετά σκοτεινή. Για το λόγο αυτό θα πρέπει να αποφεύγεται σε κάθε περίπτωση το Auto mode της καμέρας το οποίο έχει την τάση να παράγει μια ισορροπημένη έκθεση.

Καλό θα ήταν, επίσης, να απενεργοποιήσουμε κάποια προγράμματα που έχουν οι DSLR για να ενισχύουν τις λεπτομέρειες στις σκοτεινές περιοχές. Στις Nikon πρόκειται για το λεγόμενο Active D-Lighting, ενώ στις Canon εμφανίζεται ως Auto Lighting Optimizer.

Τοποθετούμε, λοιπόν, τη μηχανή μας στο Manual ή στο Aperture Priority για να έχουμε υπό έλεγχο την τιμή του διαφράγματος. Επιλέγουμε, κατά προτίμηση, ένα κλειστό διάφραγμα για μέγαλο βάθος πεδίου, το οποίο προσφέρει εστιασμένες λεπτομέρειες, με μια τιμή στο F/8 ή και χαμηλότερα.

Με τις ρυθμίσεις αυτές και δεδομένου ενός ISO 100-200, ίσως να χρειάζεστε ακόμα πιο σκοτεινή τη σιλουέτα στο κάδρο σας. Για το λόγο αυτό μπορείτε να ρυθμίσετε ξεχώριστα την έκθεση δίνοντάς της μία αρνητική τιμή μεταξύ -1 και -3 EV ή κατά την επεξεργασία αργότερα.

Μία τελευταία ρύθμιση που θα πρέπει να έχουμε στο νου μας, είναι να επιλέξουμε πολυσημειακή μέτρηση (Multi-zone metering) γνωστό και ώς Matrix ή Evaluative. Να θυμάστε πάντα ότι χρειαζόμαστε μία σχετικά υποφωτισμένη φωτογραφία, οπότε μη διστάσετε να ισορροπήσετε την μπάρα τής φωτομέτρησης (φωτόμετρο) σε μια τιμή με αρνητικό πρόσημο.

 

credits: Μαριάνθη Ξυνταριανού

 

Fringing

Προσοχή στο fringing! Πρόκειται για μία χρωματική εκτροπή που εμφανίζεται σε περιπτώσεις έντονου κοντράστ, με τη μορφή ενός φωτογράμματος που περιβάλλει τις περιοχές αυτές και συνήθως έχει πορφυρό ή μωβ χρώμα. Το πρόβλημα έγκειται στον τρόπο με τον οποίο το φως προσπίπτει στον αισθητήρα και μπορεί να εξαλειφεί τελείως με κατάλληλη επιλογή τής εστιακής απόστασης (το F/8 που προτείναμε είναι μία καλή τιμή γι'αυτό) με φίλτρα υπεριώδους ακτινοβολίας ή ακόμη και αργότερα μέσα από κάποιο πρόγραμμα επεξεργασίας.