Στη σειρά "Photo Stories" αναδεικνύουμε φωτογραφίες Ελλήνων φωτογράφων, ψάχνοντας πάντα την ιστορία πίσω από τις εικόνες! Μέσα από αυτή τη σειρά άρθρων ευελπιστούμε να γνωρίσουμε τους φωτογράφους που παρουσιάζονται, αλλά και να μάθουμε τα μυστικά τους πίσω από αυτές τις εντυπωσιακές λήψεις!

Σε αυτό το άρθρο θα γνωρίσουμε τον Άρη Σφακιανό. Έναν φωτογράφο με πολύ δημιουργικές ιδέες και φαντασία, όπου κατάφερε να δημιουργήσει φωτογραφίες δρόμου, στις μέρες της καραντίνας και του Κορονοιου!

 

 

Βιογραφικό

O Άρης Σφακιανός γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Λαύριο, από το οποίο έφυγε στα 18 για να σπουδάσει στο Τμήμα Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής του Δ.Π.Θ στην Αλεξανδρούπολη. Τελειώνοντας τις προπτυχιακές σπουδές άφησε την Ελλάδα, κι έπειτα από ένα σύντομο πέρασμα από το Εδιμβούργο, εγκαταστάθηκε στο Manchester για να πραγματοποιήσει διδακτορική μελέτη στον τομέα της μοριακής βιολογίας του καρκίνου στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Σήμερα, εργάζεται ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ συνεχίζοντας την έρευνα στον τομέα του καρκίνου. Ξεκίνησε να ασχολείται με τη φωτογραφία από μικρή ηλικία φωτογραφίζοντας τον έναστρο ουρανό μέσω τηλεσκοπίου χρησιμοποιώντας απλές compact κάμερες ή κάμερες κινητών. Στο Εδιμβούργο, αποσβολωμένος από την ομορφιά της πόλης αποφάσισε να αγοράσει την πρώτη του DSLR και να ασχοληθεί με τη φωτογραφία δρόμου.

Έκτοτε, ασχολείται κυρίως με τη φωτογραφία δρόμου και στόχος του είναι να δημιουργήσει ένα portfolio φωτογραφιών υψηλού επιπέδου ώστε να συμμετάσχει σε διαγωνισμούς και εκθέσεις φωτογραφιών, αλλά και να εκδώσει τη φωτογραφική συλλογή του από φωτογραφίες δρόμου τραβηγμένες στα ταξίδια του. Τέλος, πρόσφατα ξεκίνησε το δικό του κανάλι στο YouTube με θέμα τη φωτογραφία, το οποίο αφενός αποτελεί ένα ημερολόγιο των διαφόρων φωτογραφικών δράσεων του και αφετέρου είναι ένα μέρος στο οποίο προσπαθεί να μεταδώσει τη γνώση την οποία παίρνει καθώς εξελίσσεται φωτογραφικά.

 

 

 

Ένα από τα πιο πρόσφατα πρότζεκτ του Άρη λοιπόν, αποτελείται από φωτογραφίες δρόμου, τραβηγμένες από το παράθυρο του σπιτιού του. Αλήθεια, πώς γίνεται κάποιος να κάνει φωτογραφία δρόμου μέσα από ένα παράθυρο; 

Σε αυτό θα μας απαντήσει ο Άρης, τόσο με τη δουλειά σου όσο και με τα όσα μας έγραψε για την εν λόγω ιδέα του.

 

Ο Άρης Σφακιανός γράφει για το photocontest.gr:

"Μερικές φορές, και ειδικά στη φωτογραφία δρόμου, το τι θα φωτογραφίσουμε και το πώς θα το φωτογραφίσουμε δεν εξαρτάται από εμάς. Από τότε λοιπόν που ξεκίνησε να εμφανίζεται ο Κορωνοϊός στη ζωή μας, είχα αποφασίσει πως θα βγω στους δρόμους, όσο πιο συχνά μπορώ, προφανώς με πολλή προσοχή, για να φωτογραφίσω την επιρροή αυτής της αόρατης απειλής στην συμπεριφορά των ανθρώπων.

Ξεκίνησα, λοιπόν ένα μικρό πρότζεκτ το οποίο και δημοσίευα στο προφίλ μου στο TikTok σε καθημερινή βάση, με backstage βίντεο και με μερικές από τις φωτογραφίες που έβγαζα κάθε μέρα. Αργότερα έφτιαξα κι ένα βίντεο στο ΥouΤube για αυτή την εμπειρία και το τι έχω μάθει απ’ αυτή."

 

 

 

"Δύο εβδομάδες αφού είχα ξεκινήσει αυτό το πρότζεκτ, και κάπως καθυστερημένα, βγήκε η εντολή της καραντίνας εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πλέον, η ελευθερία που είχα πριν να βγαίνω στους δρόμους και να φωτογραφίζω δεν υπήρχε. Άρα ή θα έπρεπε να σταματήσω αυτό το πρότζεκτ ολοκληρωτικά ή θα έπρεπε να βρω εναλλακτικούς τρόπους για να το συνεχίσω. Έχω συνηθίσει να φαντάζομαι ό,τι βλέπω σαν μία φωτογραφία. Το ξεκίνησα σαν άσκηση όταν άρχισα να ασχολούμαι με αυτή την τέχνη και κατέληξε να γίνει ο τρόπος με τον οποίο βλέπω τα πράγματα γύρω μου. Ακόμα και όταν βρίσκομαι στο σπίτι.

Έχω την «τύχη», να μένω σε ένα διαμέρισμα το οποίο έχει ένα πολύ μεγάλο παράθυρο, κι ενώ δεν θα χαρακτήριζε κανείς τη θέα ειδυλλιακή, το τοπίο έχει μια αστική περιπλοκότητα η οποία είναι ιδανική για φωτογραφία δρόμου. Πάει καιρός που σκεφτόμουν και φανταζόμουν τις φωτογραφίες που θα μπορούσα να βγάλω από αυτό το παράθυρο. Παρατηρούσα το πως άλλαζε το φως, τους ανθρώπους που περνούσαν από κάτω και το πώς αυτά τα δύο αλληλοεπιδρούσαν μεταξύ τους. Παρόλα αυτά το ανέβαλα επ’ αορίστου, όπως συνηθίζει να κάνει κανείς όταν κάτι τού είναι καθημερινώς διαθέσιμο."

 


"Σίγουρα υπάρχουν περιορισμοί και δυσκολίες όταν έχεις μία πολύ συγκεκριμένη σκηνή μπροστά σου και μπορείς να τη δεις μόνο από μία συγκεκριμένη οπτική γωνία. Σαν φωτογράφος δρόμου έχω συνηθίσει να κινούμαι πολύ. Εξερευνώ ένα μέρος και βγάζω φωτογραφίες από πολλές διαφορετικές γωνίες πριν φτάσω στο τελικό αποτέλεσμα. Άλλοτε τοποθετώ την κάμερα πιο ψηλά και άλλοτε πιο χαμηλά, άλλοτε πιο αριστερά και άλλοτε πιο δεξιά. Το παράθυρο σου επιβάλει μία συγκεκριμένη οπτική και πρέπει να γίνεις δημιουργικός. Πως το κάνεις αυτό; Παρατηρείς το φως. Ένα μέρος δεν είναι ποτέ το ίδιο.

Αλλάζει ανάλογα με το πώς αλλάζει το φως που το περιβάλλει. Σε πόλεις με πολυκατοικίες για παράδειγμα, οι σκιές που δημιουργούνται από τα κτήρια στις 10 το πρωί είναι διαφορετικές από αυτές στις 3 το μεσημέρι. Μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς αυτές τις σκιές για να φωτογραφίσει το ίδιο μέρος με άπειρους διαφορετικούς τρόπους. Στη συνέχεια μπορεί κανείς να συνδυάσει το φως με τους περαστικούς. Για παράδειγμα, όταν οι έντονες σκιές περικλείουν μία περιοχή έντονου φωτός δημιουργούν ένα φυσικό πλαίσιο που αναδεικνύει εντυπωσιακά όποιον τύχει να περάσει από αυτό το σημείο. Έτσι, όσοι οι περαστικοί τόσες και οι φωτογραφίες. Τέλος, πέρα από το φως, αυτό που βοηθάει πολύ σε αυτή την περίπτωση είναι να παρατηρείς το τι συμβαίνει κάτω από το παράθυρο. Απέναντι από το παράθυρο τυχαίνει να έχω και ένα σούπερ μάρκετ. Τα σούπερ μάρκετ αυτή την εποχή έχουν γίνει κέντρα της προσοχής, δεδομένης της ξέφρενης συμπεριφοράς κάποιων
ανθρώπων, κυρίως εδώ στην Αγγλία, όπου κάνουν τα λεγόμενα ψώνια πανικού. Έτσι, συνέχισα να καταγράφω το πώς έχει αλλάξει η ζωή μας αυτές τις μέρες με το να φωτογραφίζω τον κόσμο που μπαίνει και βγαίνει από το σούπερ μάρκετ, παρατηρώντας το πώς προσπαθούν να προστατευθούν (μάσκες, γάντια, κρατώντας αποστάσεις), και γενικά το πώς συμπεριφέρονται."

 


"Λίγα λόγια για τον εξοπλισμό που χρησιμοποίησα. Ξεκίνησα χρησιμοποιώντας την Sony A6400, η οποία είναι μία κάμερα «cropped censor», με τον φακό Sony 85mm 1.8. Χρησιμοποίησα αυτό τον συνδυασμό γιατί μου έδινε το μεγαλύτερο δυνατό εστιακό μήκος που μπορούσα να επιτύχω με τον εξοπλισμό που έχω. Το πραγματικό εστιακό μήκος του συγκεκριμένου φακού σε «cropped censor» κάμερα είναι περίπου 135mm. Στη συνέχεια αποφάσισα να χρησιμοποιήσω την Sony A7III, η οποία είναι «full frame» με τον ίδιο φακό για να έχω λίγο πιο ευρύ πεδίο αλλά και να εκμεταλλευτώ τα πλεονεκτήματα του μεγαλύτερά του αισθητήρα της Sony A7III (μεγαλύτερη ευκρίνεια και δυναμικό εύρος, ευαισθησία στο φως κλπ.). Τέλος, πειραματίστηκα με τον Samyang 35mm 2.8 με την Sony A7III για να πάρω μερικές πιο ευρυγώνιες λήψεις."

 

 

"Επεξεργάστηκα τις φωτογραφίες χρησιμοποιώντας Lightroom και Photoshop. Πρέπει να σημειωθεί πως η επεξεργασία της φωτογραφίας είναι πολύ σημαντικό κομμάτι για το τελικό αποτέλεσμα. Ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση, που το καδράρισα των φωτογραφιών ήταν ιδιαίτερα δύσκολο, το «crop tool» με βοήθησε πολύ ώστε να τελειοποιήσω τη σύνθεση."